лэ́пнуць
‘схапіць рукамі, сцягнуць, скрасці што-небудзь; пляснуць, шлёпнуць, ударыць каго-небудзь, што-небудзь; раптоўна ўпасці’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
лэ́пну |
лэ́пнем |
| 2-я ас. |
лэ́пнеш |
лэ́пнеце |
| 3-я ас. |
лэ́пне |
лэ́пнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
лэ́пнуў |
лэ́пнулі |
| ж. |
лэ́пнула |
| н. |
лэ́пнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
лэ́пні |
лэ́пніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
лэ́пнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Лэпаць 1 ’мацаць рукамі, шукаючы што-небудзь упоцемку’, ’мацаць рукамі’ (бялын., Янк. Мат.; Бір. Дзярж., ТСБМ, ТС, Шат., Нар. Гом.), ’лапаць, хапаць рукамі’ (слаўг., Нар. словатв.), ’цягаць, красці’ (кругл., Мат. Маг.). Да лэп 1 (гл.).
Лэпаць 2 ’шавяліць губамі’ (Жд. 1), ’ляпаць (рукою па лбе)’ (Нас.), ’пляскаць, шлёпаць, біць чым-небудзь’ (слаўг., Нар. словатв.; Шат.; чэрв., Сл. ПЗБ), лэпнуць ’пляснуць, раптоўна ўпасці’ (іўеў., шальч., лаг., Сл. ПЗБ), ’стукнуць, ляснуць, ляпнуць’ (Нас.; бялын., Янк. Мат.), ’злёгку ўдарыць’ (КЭС, лаг.). Да лэп 2. Грынавяцкене і інш. (Liet. term., 182) у якасці літ. адпаведніка прыводзяць дзеяслоў lèptelėti ’ляпнуць, бухнуць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)