до́ля, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Частка чаго-н.

Д. секунды.

Падзяліць хлеб на роўныя долі.

2. Лёс.

Такая мая д.

Шчаслівая д.

◊

Львіная доля — большая частка чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

льві́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. льві́ны льві́ная льві́нае льві́ныя
Р. льві́нага льві́най
льві́нае		 льві́нага льві́ных
Д. льві́наму льві́най льві́наму льві́ным
В. льві́ны (неадуш.)
льві́нага (адуш.)		 льві́ную льві́нае льві́ныя (неадуш.)
льві́ных (адуш.)
Т. льві́ным льві́най
льві́наю		 льві́ным льві́нымі
М. льві́ным льві́най льві́ным льві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

льві́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. льві́ны льві́ная льві́нае льві́ныя
Р. льві́нага льві́най
льві́нае		 льві́нага льві́ных
Д. льві́наму льві́най льві́наму льві́ным
В. льві́ны (неадуш.)
льві́нага (адуш.)		 льві́ную льві́нае льві́ныя (неадуш.)
льві́ных (адуш.)
Т. льві́ным льві́най
льві́наю		 льві́ным льві́нымі
М. льві́ным льві́най льві́ным льві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

льві́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. льві́ны льві́ная льві́нае льві́ныя
Р. льві́нага льві́най
льві́нае		 льві́нага льві́ных
Д. льві́наму льві́най льві́наму льві́ным
В. льві́ны (неадуш.)
льві́нага (адуш.)		 льві́ную льві́нае льві́ныя (неадуш.)
льві́ных (адуш.)
Т. льві́ным льві́най
льві́наю		 льві́ным льві́нымі
М. льві́ным льві́най льві́ным льві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ільві́ны і льві́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да льва, належыць яму. Ільвіная шкура. Ільвіная грыва.

2. перан. Які нагадвае чым‑н. ільва; такі, як у льва. Ільвіная сіла.

•••

Ільвіны (львіны) зеў гл. зеў.

Ільвіная (львіная) доля гл. доля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гры́ва, ‑ы, ж.

1. Доўгія валасы на шыі некаторых жывёл. Конская грыва. Львіная грыва. // Разм. пагард. Пра доўгія валасы ў чалавека.

2. Прадаўгаватае ўзвышша, парослае лесам або травой. Дняпро плыве ўдалеч за грывы лясныя, у стэпе казацкім іскрыцца, як мора. Вялюгін. // перан.; чаго. Пра ўсё, што нагадвае сабой доўгія распушчаныя валасы. Грыва чорнага дыму. □ Цягнуцца па цячэнню грывы водарасцяў — зялёныя, сакавітыя. Карпюк.

•••

І ў хвост і ў грыву гл. хвост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)