Verbum

анлайнавы слоўнік

лы́панне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лы́панне ср., разг. морга́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́панне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лыпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лы́паць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

То адкрываць, то закрываць вочы, маргаць.

◊

Лыпаць вачамі —

1) бяссэнсава маргаць ад разгубленасці, збянтэжанасці, страху;

2) маўчаць, не ведаючы, што сказаць.

|| аднакр. лы́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. лы́панне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лып! — пра лыпанне (мсцісл., Нар. лекс.), як і польск. łyp!, з’яўляецца аддзеяслоўным утварэннем. Да лыпаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хло́панье

1. ля́панне, -ння ср., бра́зганне, -ння ср., гру́канне, -ння ср.;

2. ля́панне, -ння ср.; ля́сканне, -ння ср., пля́сканне, -ння ср.; ло́панне, -ння ср.;

3. хло́панне, -ння ср., ба́хканне, -ння ср.;

4. лы́панне, -ння ср.; см. хло́пать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)