лу́чнасць, -і, ж.

Цесная сувязь, якая прыводзіць да адзінства, згуртаванасці.

Л. пачуццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лу́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. лу́чнасць
Р. лу́чнасці
Д. лу́чнасці
В. лу́чнасць
Т. лу́чнасцю
М. лу́чнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лу́чнасць ж. едине́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́чнасць, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і яднанне. Братняя лучнасць людзей працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

едине́ние ядна́нне, -ння ср.; лу́чнасць, -ці ж.; (сплочённость) згуртава́насць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сумо́ўе ’зносіны, камунікацыя’. Наватвор (прыпісваецца А. Бембелю) для перадачы рус. общение (з ц.-слав.), параўн. лу́чнасць ’тс’ (Ласт.). З су- і асновы моў‑ (гл. мова) з фіналлю, аформленай паводле рускага адпаведніка (суф. *‑ьje); у выніку дээтымалагізацыі можа ўспрымацца як дэрыват ад сумаваць, сум (гл.). Параўн. народнае сумовіны, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)