лупа́тасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. лупа́тасць
Р. лупа́тасці
Д. лупа́тасці
В. лупа́тасць
Т. лупа́тасцю
М. лупа́тасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лупа́тасць ж., мед. пучегла́зие ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лупа́тасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць лупатага.

2. Выпучаныя вочы (як сімптом якой‑н. хваробы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лупа́ты, -ая, -ае.

Які мае выпучаныя вочы; вірлавокі.

|| наз. лупа́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пучегла́зие ср. вірлаво́касць, -ці ж., лупа́тасць, -ці ж., зірка́тасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́кат ’выраз, дэкальтэ’ (Бяльк., Юрч., З нар. сл., Шатал., Мат. Гом.); ’лупатасць’ (Бяльк., Юрч.). Рус. вы́кот, укр. ви́кот ’тс’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вы́каціць, выка́тваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)