Людскавацца ’выстаўляцца для агляду, на людзі’ (КТС, М. Лужанін), ’быць сярод добрых людзей, у добрым таварыстве’ (Шат.). Адпрыметнікавае рэгіянальнае ўтварэнне. Да лю́дскі. Сюды ж людскаваць ’быць у прыязных адносінах’ (КТС, І. Гурскі), людскаваты (КТС, А. Кулакоўскі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
стано́ўчасць, ‑і, ж.
Уласцівасць станоўчага. Станоўчасць Сарокі адчуваецца ўсімі персанажамі. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адкружы́цца, ‑кружыцца; зак.
Перастаць кружыцца. Адкружылася і асела ўзнятае ветрам смецце. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сядзёлак, ‑лка, м.
Абл. Падсядзёлак. Дзядзька падыходзіць да нашай фурманкі, папраўляе сядзёлак. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шумава́ць, ‑муе; незак.
Абл. Пеніцца. Паток .. выбіваецца напаверх .. [між] скальнага грунту, кіпіць і шумуе. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыракадзю́бы, ‑ая, ‑ае.
Які мае шырокую дзюбу. — Паплылі! — гукнуў, як рэха, Папугай шыракадзюбы. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Навучэ́нец ’вучань старшых класаў, слухач сярэдніх навучальных устаноў’ (ТСБМ). Наватвор 30‑х гадоў для перадачы рус. учащийся; упершыню ўведзена ў норму РБС–53 (гл. Лужанін у зб. Слова наша роднае. Мн., 1986, 97), аўтарства прыпісваецца П. Глебку (Маладосць, 1981, 9, 172; Каўрус, Мова народа, мова пісьменніка. Мн., 1989, 219). Ад навуча́цца ’праходзіць курс навучання’, што ў сваю чаргу калькуе рус. обуча́ться ’тс’, якое належыць да сферы канцылярска-адміністрацыйнай лексікі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
знудзі́ць, ‑дзіць; безас. зак.
Зрабіцца блага; вырваць 2. Ад алею і ладану знудзіць можа. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
умайстрава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.
Разм. Прыладзіцца. [Кот] умайстраваўся ў галавах, побач з Купалавым месцам. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
параспрана́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
Распрануцца — пра ўсіх, многіх. Міхалка заўважыў: — Душна? Нічога!.. Параспранайцеся! Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)