знудзі́ць, ‑дзіць; безас. зак.
Зрабіцца блага; вырваць 2. Ад алею і ладану знудзіць можа. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)