лу́бавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лу́бавы лу́бавая лу́бавае лу́бавыя
Р. лу́бавага лу́бавай
лу́бавае		 лу́бавага лу́бавых
Д. лу́баваму лу́бавай лу́баваму лу́бавым
В. лу́бавы лу́бавую лу́бавае лу́бавыя
Т. лу́бавым лу́бавай
лу́баваю		 лу́бавым лу́бавымі
М. лу́бавым лу́бавай лу́бавым лу́бавых

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лубавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лубавы́ лубава́я лубаво́е лубавы́я
Р. лубаво́га лубаво́й
лубаво́е		 лубаво́га лубавы́х
Д. лубаво́му лубаво́й лубаво́му лубавы́м
В. лубавы́ (неадуш.)
лубаво́га (адуш.)		 лубаву́ю лубаво́е лубавы́я (неадуш.)
лубавы́х (адуш.)
Т. лубавы́м лубаво́й
лубаво́ю		 лубавы́м лубавы́мі
М. лубавы́м лубаво́й лубавы́м лубавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

луб, -у, м.

1. Валакністая тканка раслін, па якой перамяшчаюцца арганічныя рэчывы (спец.).

2. Пласт, кавалак кары ліпы, вяза і іншых ліставых дрэў разам з валакністай унутранай часткай.

3. Валокны некаторых раслін (лёну, канапель), якія ідуць на выраб пражы.

|| прым. лу́бавы, -ая, -ае, лубяны́, -а́я, -о́е і лу́бачны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Лубавае (лубяное) валакно.

Лубяная (лубачная) каробка (зробленая з лубу; у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лубово́й лубавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)