ложь хлусня́, -ні́ ж., мана́, -ны́ ж., няпра́ўда, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лга́нне ср. ложь ж., враньё

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мана́ ж. ложь; враньё ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

открове́нный (искренний) шчы́ры; (явный) адкры́ты;

открове́нная ложь адкры́тая мана́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлусня́ ж. враньё ср.; лганьё ср.; ложь; вра́ки мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

відаво́чны очеви́дный, я́вный, самоочеви́дный; ви́димый; определённый;

~ная мана́ — я́вная ложь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ілжэ́ц ’ілгун’ (Грыг.). Рус. лжец, укр. лжець. Улічваючы адзінкавасць бел. прыкладу, можна меркаваць аб уплыве рус. лжец, утворанага ад ложь (гл. ілжа) суфіксам ‑ец; параўн. ілгун.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заве́домый (известный) вядо́мы; (несомненный) безумо́ўны, я́ўны;

э́то заве́домая ложь гэ́та безумо́ўная (я́ўная) няпра́ўда (хлусня́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ложнік ’несправядлівы чалавек, падманшчык’ (стаўб., Жд. 2). Утворана ў выніку намінацыі з ложны (параўн. ст.-рус. ложьный, лъжъный, прасл. ložьnъjь і суф. ‑ік. Не выключана і адсубстантыўнае паходжанне з суф. ‑нік. Да *ложь > ілжа́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

няпра́ўда ж., в разн. знач. непра́вда, ложь;

не люблю́ няпра́ўды — не люблю́ непра́вды;

усё гэ́та н. — всё э́то непра́вда (ложь);

◊ пра́ўдамі і ~дамі — пра́вдами и непра́вдами;

~дай свет про́йдзеш, ды наза́д не ве́рнешся — посл. непра́вдой свет пройдёшь, а наза́д не вернёшься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)