ло́бзік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тонкая вузкая пілка ў рамцы для выпілоўвання ўзораў.

|| прым. ло́бзікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́бзік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ло́бзік ло́бзікі
Р. ло́бзіка ло́бзікаў
Д. ло́бзіку ло́бзікам
В. ло́бзік ло́бзікі
Т. ло́бзікам ло́бзікамі
М. ло́бзіку ло́бзіках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ло́бзік м., тех. ло́бзик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́бзік, ‑а, м.

Ручны інструмент для выпілоўвання ўзораў, а таксама тонкая вузкая пілка ў такім інструменце.

[Ад ням. Laubsäge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́бзик техн. ло́бзік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дрыль ’дрыль’ (БРС, Сл. паўн.-зах.), ’лобзік’ (Шат.). Рус. дрель (старое таксама дриль). Фасмер (1, 537) прымае запазычанне з гал. drilboor або ням. Drillbohrer ’тс’. Шанскі (1, Д, Е, Ж, 190) мяркуе, што трэба дапусціць пры запазычанні польск. пасрэдніцтва (польск. dryl, drel). Дадатковым аргументам тут, паводле Шанскага, можа быць напісанне ў Даля дриль, дрыль (апошняе можа ўказваць на польск. dryl).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)