лить несов.

1. ліць;

лить слёзы ліць слёзы;

2. техн. ліць; адліва́ць, выліва́ць;

◊

лить во́ду на чью́-л. ме́льницу ліць ваду́ на чый-не́будзь млын;

лить ма́сло в огонь ліць ма́сла ў аго́нь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цурбо́ліць несов., разг. лить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліць I несов., в разн. знач. лить; (струёй — ещё) хлеста́ть;

л. ваду́ ў бо́чку — лить во́ду в бо́чку;

дождж лье як з вядра́ — дождь льёт (хле́щет) как из ведра́;

со́нца лье цяпло́ на зямлю́ — со́лнце льёт тепло́ на зе́млю;

◊ л. кроў — пролива́ть кровь;

л. ваду́ на млын — (чый) лить во́ду на ме́льницу (чью);

л. слёзы — лить слёзы;

л. кракадзі́лавы слёзы — лить крокоди́ловы слёзы;

лье як з вядра́ — льёт как из ведра́;

л. пот — пролива́ть пот

ліць II несов. (изготовлять литьём) лить;

л. гарма́ты — лить пу́шки;

л. све́чкі — лить све́чи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зацы́ркаць сов., разг.

1. нача́ть лить, дои́ть (маленькими струйками);

2. см. зацвы́ркаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ливмя́ нареч. / ливмя́ лить (ли́ться) разг. лі́ўма ліць (лі́цца); як з вядра́ ліць (лі́цца).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цы́ркаць несов., разг.

1. (маленькими струйками) лить; дои́ть;

2. плева́ть сквозь зу́бы;

3. неодобр. дава́ть ма́ленькими до́зами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лі́цца ’цячы струменем’, ’распаўсюджвацца, выходзіць (аб дыме), разносіцца’, ’залівацца тлушчам’, ліць ’выліваць’, ’безупынна цячы’, ’выплаўляць’, ’распаўсюджваць’, ’ісці (пра вялікі дождж)’, лаг. лі́цца, тураў. ліць вуліўкі ’несці яйкі без шкарлупы’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Касп., Шат., Яруш., Сцяшк., КЭС, ТС), літыя боты ’боты з тоўстай гумы’ (лід., Сцяшк. Сл.; Ян.), літы ’выраблены ліццём’ (ТС). Укр. лити, рус. лить, ст.-польск. lić, суч. lać, н.-луж. laś, в.-луж. leć (lije), чэш. líti, славац. liať, славен. líti (líjem), серб.-харв. ли̏ти, балг. лия ’лить’, макед. излева ’выліваць, адліваць’, ст.-слав. излити ’выліць’. Прасл. liti (lьjǫ і пазней lějǫ), роднаснымі да якога з’яўляюцца: літ. lýti, lỹja ’ісці (аб дажджы)’, líeti, лат. liêt ’ліць’, lît ’струменіць’, ст.-грэч. ἄλεισον ’посуд на віно’, лац. lītus ’востраў’, кімр. lli ’мора’, lliant ’цячэнне’, гоц. leiþu ’фруктовы сок, сідр’, алб. lisë, lysë ’ручэй’, і.-е. *lē̆i ’ліць, капаць’ (Бернекер, 709, 710; Фасмер, 2, 504; Слаўскі, 4, 248; Махэк₂, 336; Бязлай, 2, 145).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

праліва́ць несов.

1. (сквозь что-л.) пролива́ть;

2. (слёзы) пролива́ть, лить, излива́ть;

◊ п. (сваю́) кроў — пролива́ть (свою́) кровь;

п. пот — пролива́ть пот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ли́ться несов.

1. в разн. знач. лі́цца;

вода́ льётся вада́ лье́цца;

слёзы лью́тся слёзы лью́цца;

кровь льётся кроў лье́цца;

пе́сни лью́тся пе́сні лью́цца;

2. страд. лі́цца; см. лить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

млын (род. млына́) м. ме́льница ж., мукомо́льня ж.;

вадзяны́ м. — водяна́я ме́льница;

паравы́ м. — парова́я ме́льница;

◊ ліць ваду́ (на чый) м. — лить во́ду (на чью) ме́льницу;

пусты́ м. — пустоме́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)