ле́сціць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ле́шчу ле́сцім
2-я ас. ле́сціш ле́сціце
3-я ас. ле́сціць ле́сцяць
Прошлы час
м. ле́сціў ле́сцілі
ж. ле́сціла
н. ле́сціла
Загадны лад
2-я ас. ле́сці ле́сціце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ле́сцячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Льсцёх, льсцёха ’ліслівец’ (Нас.). Да ле́сціць (гл.). Суфікс ‑ёх (< прасл. ‑ʼoxъ) характэрны для зах.-слав. моў (Слаўскі, SP, 1, 73).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)