ле́пта, -ы, ДМ -пце, ж.
1. Дробная медная манета ў Старажытнай Грэцыі.
2. перан. Пасільны ўклад у якую-н. агульную справу.
Унесці сваю лепту.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ле́пта
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ле́пта |
| Р. |
ле́пты |
| Д. |
ле́пце |
| В. |
ле́пту |
| Т. |
ле́птай
ле́птаю |
| М. |
ле́пце |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ле́пта ж., ист., перен. ле́пта
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ле́пта ж.
1. (монета) ист. ле́пта, -ты ж.;
2. (вклад) ле́пта, -ты ж., укла́д, -ду м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ле́пта, ‑ы, ДМ ‑пце, ж.
1. Дробная манета ў Грэцыі.
2. перан. Пасільны уклад у якую‑н. агульную справу. Унесці сваю лепту ў агульную справу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пе́цьміна ’пляма’ (Як.). Зыходная форма, відаць, ’пятьмо, параўн. укр. чарніг. летьмо ’тс’, утворана, як бяльмо (гл.). Параўн. пятно, лепта (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пе́тна мн. л. ’плямы па твары’ (лід., лях., Сл. ПЗБ), лепта ’ружовыя месцы на шчацэ’ (бераст., ЛА, 3), пешня ’чырвоная плямка на скуры’ (Варл.), петначка ’абсевак’ (гродз., ЛА, 2). Гл. пятно.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
укла́д I, -ду м., в разн. знач. укла́д;
бытавы́ ўклад — бытово́й укла́д;
дробнатава́рны ўклад — мелкотова́рный укла́д
укла́д II, -ду м., в разн. знач. вклад; (в какое-л. общее дело — ещё) ле́пта ж.;
зрабі́ць у. — сде́лать вклад;
тэрміно́вы ўклад — сро́чный вклад;
кашто́ўны ўклад у наву́ку — це́нный вклад в нау́ку;
працо́ўны ўклад — трудово́й вклад, трудова́я ле́пта
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)