ле́пта, -ы, ДМ -пце, ж.

1. Дробная медная манета ў Старажытнай Грэцыі.

2. перан. Пасільны ўклад у якую-н. агульную справу.

Унесці сваю лепту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́пта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ле́пта
Р. ле́пты
Д. ле́пце
В. ле́пту
Т. ле́птай
ле́птаю
М. ле́пце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ле́пта ж., ист., перен. ле́пта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́пта ж.

1. (монета) ист. ле́пта, -ты ж.;

2. (вклад) ле́пта, -ты ж., укла́д, -ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лепта 4/274; 6/334

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ле́пта, ‑ы, ДМ ‑пце, ж.

1. Дробная манета ў Грэцыі.

2. перан. Пасільны уклад у якую‑н. агульную справу. Унесці сваю лепту ў агульную справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лепта

т. 9, с. 209

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ле́пта ж.

1. гіст. (манета ў Грэцыі) Leptón n -s, Lépta;

2. перан. Schérflein n -s, -, Óbolus m -, - або -se;

◊

уне́сці сваю́ ле́пту sein Schérflein béitragen* [béisteuern, spénden], séinen Dréier dazúgeben*, séinen Óbolus entríchten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лепта

Том: 16, старонка: 355.

img/16/16-355_1805_Лепта.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

ле́пта

(гр. lepton)

1) дробная старажытнагрэчаская медная манета, роўная 1/100 драхмы 1;

2) сучасная грэчаская разменная манета;

3) перан. пасільны ўклад у якую-н. агульную справу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)