ле́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ле́нны |
ле́нная |
ле́ннае |
ле́нныя |
| Р. |
ле́ннага |
ле́ннай ле́ннае |
ле́ннага |
ле́нных |
| Д. |
ле́ннаму |
ле́ннай |
ле́ннаму |
ле́нным |
| В. |
ле́нны (неадуш.) ле́ннага (адуш.) |
ле́нную |
ле́ннае |
ле́нныя (неадуш.) ле́нных (адуш.) |
| Т. |
ле́нным |
ле́ннай ле́ннаю |
ле́нным |
ле́ннымі |
| М. |
ле́нным |
ле́ннай |
ле́нным |
ле́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ле́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лена, звязаны з ленам, з яго уладаннем. Леннае права. Ленная залежнасць. Леннае ўладанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вае́нна-ле́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вае́нна-ле́нны |
вае́нна-ле́нная |
вае́нна-ле́ннае |
вае́нна-ле́нныя |
| Р. |
вае́нна-ле́ннага |
вае́нна-ле́ннай вае́нна-ле́ннае |
вае́нна-ле́ннага |
вае́нна-ле́нных |
| Д. |
вае́нна-ле́ннаму |
вае́нна-ле́ннай |
вае́нна-ле́ннаму |
вае́нна-ле́нным |
| В. |
вае́нна-ле́нны (неадуш.) вае́нна-ле́ннага (адуш.) |
вае́нна-ле́нную |
вае́нна-ле́ннае |
вае́нна-ле́нныя (неадуш.) вае́нна-ле́нных (адуш.) |
| Т. |
вае́нна-ле́нным |
вае́нна-ле́ннай вае́нна-ле́ннаю |
вае́нна-ле́нным |
вае́нна-ле́ннымі |
| М. |
вае́нна-ле́нным |
вае́нна-ле́ннай |
вае́нна-ле́нным |
вае́нна-ле́нных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лен ’феод’, ленны, ст.-бел. ленный ’васальны’ (XVI ст.) запазычаны са ст.-польск. lenny, liński, leński, якія выводзяцца з ням. Lehen, с.-в.-ням. lēhen, lēn ’зямля, дадзеная сеньёрам васалу за вайсковую службу або за пэўную плату’ < lihen, суч. ням. leihen ’пазычаць’ (Слаўскі, 4, 155).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)