ле́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ле́нны ле́нная ле́ннае ле́нныя
Р. ле́ннага ле́ннай
ле́ннае		 ле́ннага ле́нных
Д. ле́ннаму ле́ннай ле́ннаму ле́нным
В. ле́нны (неадуш.)
ле́ннага (адуш.)		 ле́нную ле́ннае ле́нныя (неадуш.)
ле́нных (адуш.)
Т. ле́нным ле́ннай
ле́ннаю		 ле́нным ле́ннымі
М. ле́нным ле́ннай ле́нным ле́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ле́нны ист. ле́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лена, звязаны з ленам, з яго уладаннем. Леннае права. Ленная залежнасць. Леннае ўладанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́нны

(польск. lenny, ад ням. Lehen = лен)

які мае адносіны да лена 1, звязаны з яго ўладаннем (напр. л-ае права).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вае́нна-ле́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нна-ле́нны вае́нна-ле́нная вае́нна-ле́ннае вае́нна-ле́нныя
Р. вае́нна-ле́ннага вае́нна-ле́ннай
вае́нна-ле́ннае		 вае́нна-ле́ннага вае́нна-ле́нных
Д. вае́нна-ле́ннаму вае́нна-ле́ннай вае́нна-ле́ннаму вае́нна-ле́нным
В. вае́нна-ле́нны (неадуш.)
вае́нна-ле́ннага (адуш.)		 вае́нна-ле́нную вае́нна-ле́ннае вае́нна-ле́нныя (неадуш.)
вае́нна-ле́нных (адуш.)
Т. вае́нна-ле́нным вае́нна-ле́ннай
вае́нна-ле́ннаю		 вае́нна-ле́нным вае́нна-ле́ннымі
М. вае́нна-ле́нным вае́нна-ле́ннай вае́нна-ле́нным вае́нна-ле́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ле́нный ле́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lenny

lenn|y

гіст. ленны;

ziemie ~e — ленныя землі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лен ’феод’, ленны, ст.-бел. ленный ’васальны’ (XVI ст.) запазычаны са ст.-польск. lenny, liński, leński, якія выводзяцца з ням. Lehen, с.-в.-ням. lēhen, lēn ’зямля, дадзеная сеньёрам васалу за вайсковую службу або за пэўную плату’ < lihen, суч. ням. leihen ’пазычаць’ (Слаўскі, 4, 155).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

beneficiary

[,benɪˈfɪʃieri]

1.

n., pl. -iaries

1) карыста́льнік з вы́гады

2) Law спадкае́мнік -а m., -е́мніца f.

2.

adj.

ле́нны; бэнэфіцы́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)