ледніко́вы гл. ляднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ледніко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ледніко́вы ледніко́вая ледніко́вае ледніко́выя
Р. ледніко́вага ледніко́вай
ледніко́вае		 ледніко́вага ледніко́вых
Д. ледніко́ваму ледніко́вай ледніко́ваму ледніко́вым
В. ледніко́вы (неадуш.) ледніко́вую ледніко́вае ледніко́выя (неадуш.)
Т. ледніко́вым ледніко́вай
ледніко́ваю		 ледніко́вым ледніко́вымі
М. ледніко́вым ледніко́вай ледніко́вым ледніко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ледніко́вы леднико́вый;

○ л. перы́яд — леднико́вый пери́од

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ледніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ледніка. Ледніковае покрыва. // Утвораны ледніком. Ледніковыя азёры. Ледніковыя наносы.

•••

Ледніковы перыяд гл. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лядні́к, ледніка́, мн. леднікі́; ледніко́ў, м. (спец.).

Скопішча вялікай масы паўзучага лёду ў гарах ці палярных зонах.

|| прым. ледніко́вы, -ая, -ае.

Ледніковыя наносы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

леднико́вый ледніко́вы, ледавіко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ледавіко́вы разг., см. ледніко́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадо́нне, ‑я, н.

Бездань, бяздонне; прорва. Па крутых спадах імчыць ледніковы паток. Ён шуміць у вузкіх горных праходах,.. з грымотным гулам падае з абрываў у прадонні. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перы́яд, -ду м., в разн. знач. пери́од;

п. ро́сквіту — пери́од расцве́та;

п. трыганаметры́чнай фу́нкцыі — пери́од тригонометри́ческой фу́нкции;

п. хіста́ння — пери́од колеба́ния;

○ вегетацы́йны п. — вегетацио́нный пери́од;

інкубацы́йны п. — инкубацио́нный пери́од;

ледніко́вы п. — леднико́вый пери́од;

про́сты п. — грам. просто́й пери́од;

мелавы́ п. — геол. мелово́й пери́од;

ю́рскі п. — ю́рский пери́од

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перы́яд, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Адрэзак часу, у які што‑н. адбываецца або які чым‑н. абмежаваны. Перыяд росквіту. Гістарычны перыяд. Аднаўленчы перыяд. □ Камуністычная партыя кіравалася і кіруецца ленінскім вучэннем аб пераходным перыядзе ад капіталізму да сацыялізма. «Звязда».

2. Спец. Адрэзак часу, на працягу якога завяршаецца які‑н. паўторны працэс. Перыяд вагання. Перыяд абарачэння штучнага спадарожніка вакол Зямлі.

3. Спец. Час, на працягу якога адкладваюцца асадкі геалагічнай сістэмы; частка эры, якая дзеліцца ў сваю чаргу на эпохі. Ледніковы перыяд. Мелавы перыяд мезазойскай эры. Каменнавугальны перыяд палеазойскай эры. Сілурыйскі перыяд. Юрскі перыяд.

4. У матэматыцы — група лічбаў, якія нязменна паўтараюцца ў адной і той жа паслядоўнасці ў бесканечных дзесятковых дробах. Перыяд трыганаметрычнай функцыі.

5. У граматыцы — складаная сінтаксічная канструкцыя, часткі якой звязаны паміж сабой граматычна, лексічна і інтанацыйна.

6. У музыцы — пабудова, якая ўвасабляе закончаную музычную думку.

•••

Вегетацыйны перыяд — перыяд росту і развіцця расліны.

Інкубацыйны перыяд — скрыты перыяд хваробы ад моманту заражэння да паяўлення яе першых прыкмет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)