ледзяны́, -а́я, -о́е.

1. гл. лёд.

2. Пакрыты лёдам.

Ледзяная горка.

3. Вельмі халодны.

Ледзяная вада.

4. перан. Адубелы ад холаду.

Ледзяныя пальцы.

5. перан. Пагардліва халодны.

Л. позірк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́йсберг, -а, мн. -і, -аў, м.

Плывучая ледзяная гара, абломак ледавіка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Зацвярдзелы верхні слой чаго-н.

Ледзяная к.

|| прым. ко́ркавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́рка ж. ко́рка;

ледзяна́я к. — ледяна́я ко́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ледяно́й прям., перен. ледзяны́;

ледяна́я гора́ ледзяна́я гара́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ледзяны́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ледзяны́ ледзяна́я ледзяно́е ледзяны́я
Р. ледзяно́га ледзяно́й
ледзяно́е		 ледзяно́га ледзяны́х
Д. ледзяно́му ледзяно́й ледзяно́му ледзяны́м
В. ледзяны́ (неадуш.)
ледзяно́га (адуш.)		 ледзяну́ю ледзяно́е ледзяны́я (неадуш.)
ледзяны́х (адуш.)
Т. ледзяны́м ледзяно́й
ледзяно́ю		 ледзяны́м ледзяны́мі
М. ледзяны́м ледзяно́й ледзяны́м ледзяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ледзяны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ледзяны́ ледзяна́я ледзяно́е ледзяны́я
Р. ледзяно́га ледзяно́й
ледзяно́е		 ледзяно́га ледзяны́х
Д. ледзяно́му ледзяно́й ледзяно́му ледзяны́м
В. ледзяны́ (неадуш.)
ледзяно́га (адуш.)		 ледзяну́ю ледзяно́е ледзяны́я (неадуш.)
ледзяны́х (адуш.)
Т. ледзяны́м ледзяно́й
ледзяно́ю		 ледзяны́м ледзяны́мі
М. ледзяны́м ледзяно́й ледзяны́м ледзяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

на́ледзь, -і, ж.

Ледзяная корка, якая ўтвараецца ў выніку замярзання вады, што выйшла на паверхню, а таксама слой лёду рознай таўшчыні, які намярзае на чым-н.

Н. на акне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таро́с, ‑а, м.

Ледзяная глыба, якая ўтвараецца пры сцісканні льдоў у паўночных морах і рэках. Крыгі ўспаўзалі адна на другую, крышыліся, утваралі таросы. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стон, стонь ‘утварэнне лядовага покрыва на паверхні вады’ (ганц., Сл. ПЗБ), стін ‘тонкая ледзяная скарынка’ (Сл. Брэс.). Гл. сутон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)