легі́раваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. легі́рую легі́руем
2-я ас. легі́руеш легі́руеце
3-я ас. легі́руе легі́руюць
Прошлы час
м. легі́раваў легі́равалі
ж. легі́равала
н. легі́равала
Загадны лад
2-я ас. легі́руй легі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час легі́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

легі́раваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. легі́рую легі́руем
2-я ас. легі́руеш легі́руеце
3-я ас. легі́руе легі́руюць
Прошлы час
м. легі́раваў легі́равалі
ж. легі́равала
н. легі́равала
Загадны лад
2-я ас. легі́руй легі́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час легі́раваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

легі́раваць сов. и несов., тех. леги́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

легі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Увесці (уводзіць) у які‑н. метал ці металічны сплаў іншы метал для атрымання сплаву з пэўнымі ўласцівасцямі.

[Ням. legieren ад лац. ligare — звязваць, злучаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легі́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да легіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. легіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легі́раваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад легіраваць.

2. у знач. прым. У склад якога ўведзены іншыя металы для надання пэўных уласцівасцей. Легіраваная сталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)