лега́та

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
лега́та - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лега́та нареч., муз. лега́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лега́та,

1. нескл., н. У музыцы — плаўны, звязны пераход ад аднаго гуку да другога; плаўнае выкананне. Знак легата.

2. прысл. Звязна, не адрываючы адной ноты ад другой.

[Іт. legato — звязна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лега́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лега́т лега́ты
Р. лега́та лега́таў
Д. лега́ту лега́там
В. лега́та лега́таў
Т. лега́там лега́тамі
М. лега́це лега́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лега́то нареч., муз. лега́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)