лега́та

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
лега́та - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лега́та нареч., муз. лега́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лега́та,

1. нескл., н. У музыцы — плаўны, звязны пераход ад аднаго гуку да другога; плаўнае выкананне. Знак легата.

2. прысл. Звязна, не адрываючы адной ноты ад другой.

[Іт. legato — звязна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Легата (муз.) 1/458

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лега́та

(іт. legato = звязна)

муз. звязнае выкананне гукаў, пры якім яны плаўна пераходзяць адзін у другі (проціл. стаката).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лега́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лега́т лега́ты
Р. лега́та лега́таў
Д. лега́ту лега́там
В. лега́та лега́таў
Т. лега́там лега́тамі
М. лега́це лега́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лега́то нареч., муз. лега́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

legato

н. муз. легата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

легаты́сіма

(іт. legatissimo)

муз. звязнае выкананне гукаў, больш плаўнае, чым легата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стака́та

(іт. staccato = адрывіста, асобна)

адрывістае выкананне гукаў мелодыі на музычным інструменце або голасам (проціл. легата).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)