ла́хі.
У выразе: лахі пад пахі (разм.) — сабраўшы свае пажыткі, выбірацца куды-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ла́хі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Ла́хі |
| Р. |
Ла́хаў |
| Д. |
Ла́хам |
| В. |
Ла́хі |
| Т. |
Ла́хамі |
| М. |
Ла́хах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ла́хі
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
ла́хі |
| Р. |
ла́хаў |
| Д. |
ла́хам |
| В. |
ла́хі |
| Т. |
ла́хамі |
| М. |
ла́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ла́хі: л. пад па́хі собра́в пожи́тки, убира́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ла́хі, ‑аў; адз. няма.
Разм. Старое паношанае адзенне. «Эх ты, Лейба Яхніч!.. Новага кажуха не знасіў за век. І дзеці твае носяць старыя лахі. Твае абноскі». Чарнышэвіч.
•••
Лахі пад пахі — сабраць небагатыя пажыткі, узяць іх з сабой і пайсці. [Лабановіч:] — Не цеш сябе, хлопча, марнымі надзеямі, а лепш паціхеньку бяры лахі пад пахі і выбірайся. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́ха, ‑і, ж.
Унутраная частка плечавога выгібу. На завод спяшаліся рабочыя. Многія неслі пад пахамі кніжкі і сшыткі. Карпаў. Хлапчук падняў вопратку, моўчкі надзеў шапку, узяў пад паху халацік і знік за дзвярыма. Пальчэўскі. Роў зарос: трава, кусты, Крапіва па пахі. Гілевіч.
•••
Лахі пад пахі гл. лахі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́ха, -і, ДМ па́се, мн. -і, пах, ж.
Унутраная частка плечавога выгібу.
Несці скрутак пад пахай.
Узяць што-н. пад паху або пад пахі.
◊
Лахі пад пахі (разм.) — узяўшы самае неабходнае, хутчэй выбірацца адкуль-н.
|| прым. па́хавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Лахты́р ’лахман’ (глус., Мат. Янк.). Да лах, лахі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лахады́р’е ’старое, парванае адзенне’ (кругл., Мат. Маг.). Да лахі і дзірка (< zdira > dyr‑ьje).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ле́хі ’рыззё’ (свісл., Сл. паўн.-зах.). Відавочна, у выніку кантамінацыі лахі ’тс’ і лехі < іляха ’вузкая палоска’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)