шы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Сцегнавая ці лапатачная частка тушы свінні або барана, адпаведным чынам прыгатаваная для ўжывання.

Вяпровая ш.

|| прым. шы́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лапа́тачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лапа́тачны лапа́тачная лапа́тачнае лапа́тачныя
Р. лапа́тачнага лапа́тачнай
лапа́тачнае		 лапа́тачнага лапа́тачных
Д. лапа́тачнаму лапа́тачнай лапа́тачнаму лапа́тачным
В. лапа́тачны (неадуш.)
лапа́тачнага (адуш.)		 лапа́тачную лапа́тачнае лапа́тачныя (неадуш.)
лапа́тачных (адуш.)
Т. лапа́тачным лапа́тачнай
лапа́тачнаю		 лапа́тачным лапа́тачнымі
М. лапа́тачным лапа́тачнай лапа́тачным лапа́тачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Сцегнавая ці лапатачная частка тушы свінні або барана, адпаведным чынам прыгатаваная для ўжывання. Вепручок рос ладны, ружовы, таму на вялікдзень былі на стале і шынка з мяккім сальцам, і мармуровыя каркавіны, і вэнджаныя кілбасы з пахучым кменам. Рамановіч. У маёнтку князя Абхазава яшчэ не страцілі смаку да вяпровай шынкі. Самуйлёнак.

[Ням. Schinken.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)