ламу́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ламу́тка |
ламу́ткі |
| Р. |
ламу́ткі |
ламу́так |
| Д. |
ламу́тцы |
ламу́ткам |
| В. |
ламу́тку |
ламу́так |
| Т. |
ламу́ткай
ламу́ткаю |
ламу́ткамі |
| М. |
ламу́тцы |
ламу́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ламу́тка ж., уст. ламу́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ламу́ты, ‑аў; адз. ламут, ‑а, М ‑муце, м.; ламутка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. ламуткі, ‑так; ж.
Устарэлая назва эвенаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)