ла́лавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ла́лавы |
ла́лавая |
ла́лавае |
ла́лавыя |
| Р. |
ла́лавага |
ла́лавай ла́лавае |
ла́лавага |
ла́лавых |
| Д. |
ла́лаваму |
ла́лавай |
ла́лаваму |
ла́лавым |
| В. |
ла́лавы (неадуш.) ла́лавага (адуш.) |
ла́лавую |
ла́лавае |
ла́лавыя (неадуш.) ла́лавых (адуш.) |
| Т. |
ла́лавым |
ла́лавай ла́лаваю |
ла́лавым |
ла́лавымі |
| М. |
ла́лавым |
ла́лавай |
ла́лавым |
ла́лавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ла́лавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лалу. // Упрыгожаны, аздоблены лалам. Лалавы пярсцёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лаловый ла́лавы;
лаловый ка́мень ла́лавы ка́мень.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)