лака́цыя, -і, ж. (спец.).

Вызначэнне месцазнаходжання аб’екта з дапамогай лакатара.

Гукавая л.

Аптычная л.

|| прым. лакацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лака́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. лака́цыя
Р. лака́цыі
Д. лака́цыі
В. лака́цыю
Т. лака́цыяй
лака́цыяю
М. лака́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лака́цыя ж., спец. лока́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лака́цыя, ‑і, ж.

Спец. Вызначэнне месцазнаходжання аб’екта з дапамогай лакатара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лока́ция лака́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)