лака́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
лака́льны |
лака́льная |
лака́льнае |
лака́льныя |
| Р. |
лака́льнага |
лака́льнай
лака́льнае |
лака́льнага |
лака́льных |
| Д. |
лака́льнаму |
лака́льнай |
лака́льнаму |
лака́льным |
| В. |
лака́льны (неадуш.)
лака́льнага (адуш.) |
лака́льную |
лака́льнае |
лака́льныя (неадуш.)
лака́льных (адуш.) |
| Т. |
лака́льным |
лака́льнай
лака́льнаю |
лака́льным |
лака́льнымі |
| М. |
лака́льным |
лака́льнай |
лака́льным |
лака́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лака́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Уласцівы толькі пэўнаму месцу; абмежаваны, мясцовы. Лакальныя асаблівасці быту. Лакальныя войны. □ Рэвалюцыйная сітуацыя мела лакальныя тэндэнцыі і не магла вывесці паўстання за межы рыбацкіх раёнаў. У. Калеснік.
2. У жывапісе — асноўны, характэрны для данага прадмета (пра колер, тон). Лакальны колер.
[Лац. localis.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)