ла́зенны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ла́зенны |
ла́зенная |
ла́зеннае |
ла́зенныя |
| Р. |
ла́зеннага |
ла́зеннай
ла́зеннае |
ла́зеннага |
ла́зенных |
| Д. |
ла́зеннаму |
ла́зеннай |
ла́зеннаму |
ла́зенным |
| В. |
ла́зенны (неадуш.)
ла́зеннага (адуш.) |
ла́зенную |
ла́зеннае |
ла́зенныя (неадуш.)
ла́зенных (адуш.) |
| Т. |
ла́зенным |
ла́зеннай
ла́зеннаю |
ла́зенным |
ла́зеннымі |
| М. |
ла́зенным |
ла́зеннай |
ла́зенным |
ла́зенных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ла́зня, -і, мн. -і, -яў, ж.
1. Спецыяльнае памяшканне, дзе мыюцца і парацца.
Пабудаваць новую лазню.
2. Мыццё ў такім памяшканні (разм.).
Пасля малацьбы добра схадзіць і ў лазню.
3. перан. Наганяй, суровая вымова (разм.).
◊
Даць (задаць) лазні (разм.) — даць наганяй, строгую вымову.
|| памянш. ла́зенька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.
|| прым. ла́зневы, -ая, -ае і ла́зенны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)