Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Ла́заць ’лазіць, узбірацца ці апускацца ўніз’, ’хадзіць па чым-небудзь’, ’сноўдацца’ (шальч., воран., іўеў., Сл. паўн.-зах.), рус. арханг. лазать ’лезці’, сіб. ’упадаць, заляцацца’, размоўнае лазать ’лазіць’, укр. бук. лазаты ’лазіць’, ’абрыдаць частым наведваннем’, харв. суч. lazati — шматразовы дзеяслоў, утвораны ад !!!агъ > лаз (гл.) пры дапамозе суф. ‑аіі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разла́зіцца I несов., разг.
1. разлеза́ться; располза́ться;
2. (размякать от влаги) разлеза́ться, раскиса́ть;
1, 2 см. разле́зціся
разла́зіцца II сов., разг. нача́ть сли́шком мно́го ла́зить (ла́зать)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ла́зіць несов., в разн. знач. ла́зить, ла́зать; (ползать — ещё) прост. ело́зить;
л. па дрэ́вах — ла́зить (ла́зать) по дере́вьям;
л. у акно́ — ла́зить в окно́;
л. у кішэ́нь — ла́зить в карма́н;
л. у чужу́ю кватэ́ру — ла́зить в чужу́ю кварти́ру;
дзіця́ ла́зіла па падло́зе — ребёнок ла́зил (ело́зил) по́ полу;
◊ па сло́ва ў кішэ́нь не ла́зіць — за сло́вом в карма́н не ле́зет;
л. па чужы́х кішэ́нях — ла́зить по чужи́м карма́нам
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)