ладу́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ладу́нка |
ладу́нкі |
| Р. |
ладу́нкі |
ладу́нак |
| Д. |
ладу́нцы |
ладу́нкам |
| В. |
ладу́нку |
ладу́нкі |
| Т. |
ладу́нкай
ладу́нкаю |
ладу́нкамі |
| М. |
ладу́нцы |
ладу́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
◎ *Пахаду́нка, кам. походу́нка ’склеп’ (Сл. Брэс.). Заходнепалескае. Да па‑ і ‑хаджаць хадзіць (гл.). Суфікс ‑ун‑к‑а (а не ‑упак, які ў ладунак, пакунак).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)