ладу́нак м разм Ládung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ладу́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ладу́нка ладу́нкі
Р. ладу́нкі ладу́нак
Д. ладу́нцы ладу́нкам
В. ладу́нку ладу́нкі
Т. ладу́нкай
ладу́нкаю		 ладу́нкамі
М. ладу́нцы ладу́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ *Пахаду́нка, кам. походу́нка ’склеп’ (Сл. Брэс.). Заходнепалескае. Да па‑ і ‑хаджаць хадзіць (гл.). Суфікс ‑ун‑к‑а (а не ‑упак, які ў ладунак, пакунак).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ládung

I

f -, -en

1) груз

2) нагру́зка

3) вайск. зара́д, ладу́нак

gebállte ~ — звя́зак ручндх грана́т

4) эл. зара́д

II

f -, -en запрашэ́нне; вы́клік (у суд)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)