цэзу́ра, -ы, ж. (спец.).

1. У вершаскладанні: паўза, якая падзяляе радок на часткі.

Вялікая ц.

Малая ц.

2. Кароткая паўза ў музычнай мелодыі паміж дзвюма фразамі або завершанымі раздзеламі.

Ладавая ц.

|| прым. цэзу́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́давы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ла́давы ла́давая ла́давае ла́давыя
Р. ла́давага ла́давай
ла́давае		 ла́давага ла́давых
Д. ла́даваму ла́давай ла́даваму ла́давым
В. ла́давы (неадуш.)
ла́давага (адуш.)		 ла́давую ла́давае ла́давыя (неадуш.)
ла́давых (адуш.)
Т. ла́давым ла́давай
ла́даваю		 ла́давым ла́давымі
М. ла́давым ла́давай ла́давым ла́давых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэзу́ра, ‑ы, ж.

Спец.

1. Паўза ў вершаваным радку, абавязковая для пэўнага вершаванага памеру. Вялікая цэзура. Малая цэзура.

2. Кароткая паўза ў музычнай мелодыі паміж асобнымі часткамі. Меладычная цэзура. Ладавая цэзура.

[Лац. caesura.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераме́нна-ла́давы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пераме́нна-ла́давы пераме́нна-ла́давая пераме́нна-ла́давае пераме́нна-ла́давыя
Р. пераме́нна-ла́давага пераме́нна-ла́давай
пераме́нна-ла́давае		 пераме́нна-ла́давага пераме́нна-ла́давых
Д. пераме́нна-ла́даваму пераме́нна-ла́давай пераме́нна-ла́даваму пераме́нна-ла́давым
В. пераме́нна-ла́давы (неадуш.)
пераме́нна-ла́давага (адуш.)		 пераме́нна-ла́давую пераме́нна-ла́давае пераме́нна-ла́давыя (неадуш.)
пераме́нна-ла́давых (адуш.)
Т. пераме́нна-ла́давым пераме́нна-ла́давай
пераме́нна-ла́даваю		 пераме́нна-ла́давым пераме́нна-ла́давымі
М. пераме́нна-ла́давым пераме́нна-ла́давай пераме́нна-ла́давым пераме́нна-ла́давых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)