лаго́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лаго́йскі лаго́йская лаго́йскае лаго́йскія
Р. лаго́йскага лаго́йскай
лаго́йскае		 лаго́йскага лаго́йскіх
Д. лаго́йскаму лаго́йскай лаго́йскаму лаго́йскім
В. лаго́йскі (неадуш.)
лаго́йскага (адуш.)		 лаго́йскую лаго́йскае лаго́йскія (неадуш.)
лаго́йскіх (адуш.)
Т. лаго́йскім лаго́йскай
лаго́йскаю		 лаго́йскім лаго́йскімі
М. лаго́йскім лаго́йскай лаго́йскім лаго́йскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лаго́йскі лого́йский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лаго́йскі раён Лого́йский райо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лого́йский лаго́йскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лого́йский райо́н Лаго́йскі раён.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раё́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Частка тэрыторыі, мясцовасць, што вылучаецца паводле якіх-н. асаблівасцей, прыкмет.

Прамысловы р.

Паўночныя раёны краіны.

Р. засухі.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе вобласці, краю, рэспублікі або ўнутры вялікага горада.

Лагойскі р.

Першамайскі р. горада Мінска.

3. Адміністрацыйны цэнтр, а таксама галоўныя ўстановы такой адміністрацыйна-тэрытарыяльнай адзінкі (разм.).

Быў я ў раёне на нарадзе.

4. Месца, якое прылягае да чаго-н., размешчана вакол чаго-н.

Жыць у раёне вакзала.

5. Пра сельскую мясцовасць (разм.).

Бацькі жывуць на раёне.

|| прым. раённы, -ая, -ае (да 2, 3 і 5 знач.).

Р. цэнтр.

Раённае начальства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)