лаба́зніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лаба́зніца лаба́зніцы
Р. лаба́зніцы лаба́зніц
Д. лаба́зніцы лаба́зніцам
В. лаба́зніцу лаба́зніц
Т. лаба́зніцай
лаба́зніцаю		 лаба́зніцамі
М. лаба́зніцы лаба́зніцах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лаба́зніца ж., уст. лаба́зница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лаба́знік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Уладальнік лабаза або прадавец у лабазе.

|| ж. лаба́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. лаба́зніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лаба́зница уст. лаба́зніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)