кіё́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кіё́к кійкі́
Р. кійка́ кійко́ў
Д. кійку́ кійка́м
В. кіё́к кійкі́
Т. кійко́м кійка́мі
М. кійку́ кійка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кіёк, кійка́, мн. кійкі́, кійко́ў, м.

Невялікі кій; тое, што і кій. Абаперціся на к.

|| памянш. кіёчак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. кіёчны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіёк (род. кійка́) м., уменьш.-ласк.

1. па́лочка ж.;

2. (для опоры при ходьбе) па́лочка ж.; посошо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіёк, кійка, м.

Невялікі кій; тое, што і кій. Разважліва гаварыў дзед Мікалай, абапёршыся на адпаліраваны да глянцу кіёк. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кіёк ’невялікі кій’ (ТСБМ, Касп., Грыг., Бяльк., Нік.), ’палка ў ткацкім станку для паварочвання «калоды» і падвешвання «нітоў»’ (Касп.), ’тычка’ (Мат. Гом.), ’мерка’ (Нік. Очерки), ’клін у навоі’ (Мат. Гом., Жыв. сл.). Гл. кій 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

злёгку, прысл.

Не моцна, крыху, ледзь-ледзь.

З. ўсміхнуцца.

З. абапірацца на кіёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подожо́к обл. кіёк, род. кійка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіёчак, ‑чка, м.

Памянш. да кій, кіёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эве́нкі, ‑аў; адз. эвенк, ‑а, м.; эвенкійка, ‑і, ДМ ‑кійцы; мн. эвенкійкі, ‑кіёк; ж.

Народнасць, якая складае асноўнае насельніцтва Эвенкійскай аўтаномнай акругі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакульга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Пайсці кульгаючы. [Марцін] павярнуўся і, злёгку абапіраючыся на гнуткі арэхавы кіёк, пакульгаў да кузні. Мележ.

2. Кульгаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)