кішэ́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кішэ́нны кішэ́нная кішэ́ннае кішэ́нныя
Р. кішэ́ннага кішэ́ннай
кішэ́ннае		 кішэ́ннага кішэ́нных
Д. кішэ́ннаму кішэ́ннай кішэ́ннаму кішэ́нным
В. кішэ́нны (неадуш.)
кішэ́ннага (адуш.)		 кішэ́нную кішэ́ннае кішэ́нныя (неадуш.)
кішэ́нных (адуш.)
Т. кішэ́нным кішэ́ннай
кішэ́ннаю		 кішэ́нным кішэ́ннымі
М. кішэ́нным кішэ́ннай кішэ́нным кішэ́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кішэ́нны в разн. знач. карма́нный;

к. кла́пан — карма́нный кла́пан;

к. гадзі́ннік — карма́нные часы́;

◊ ~нныя гро́шы — карма́нные де́ньги;

~нныя расхо́ды — карма́нные расхо́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кішэ́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кішэні. Кішэнная тканіна.

2. Прыстасаваны для нашэння ў кішэні. Кішэнны гадзіннік. Кішэнны блакнот.

•••

Кішэнныя грошы гл. грошы.

Кішэнныя расходы гл. расход.

Кішэнны злодзей гл. злодзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кішэ́нь і кішэ́ня, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Частка адзення (штаноў, паліто, пінжака) у форме прышытага або ўшытага мяшочка для дробных рэчаў.

Сукенка з кішэнямі.

Ушыць кішэні.

2. Асобнае аддзяленне ў партфелі, чамадане і пад.

К. у гаспадарчай сумцы.

3. Паглыбленне, выемка (спец.).

К. тоўстай кішкі.

◊

Біць па кішэні — уводзіць у выдаткі.

За словам у кішэнь не лазіць — быць знаходлівым, дасціпным у размовах.

Класці сабе ў кішэнь — прысвойваць чужыя грошы.

Набіць кішэнь — нажыцца.

Не па кішэні каму — надта дорага.

Пустыя кішэні ў каго — няма грошай.

|| памянш. кішэ́нька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек (да 1 і 2 знач.).

|| прым. кішэ́нны, -ая, -ае.

Кішэнныя грошы.

Кішэнныя расходы.

К. злодзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кішэ́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Кішэнны злодзей.

Нечакана злавілі кішэнніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кішанёвы, см. кішэ́нны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карма́нный кішэ́нны;

карма́нные де́ньги кішэ́нныя гро́шы;

карма́нный вор кішэ́нны зло́дзей;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запальні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж. і запальні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Кішэнны прыбор, які ўжываецца замест запалак для здабывання агню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крокаме́р, ‑а, м.

Кішэнны прыбор для вымярэння адлегласці ў кроках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кішанёвы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і кішэнны. Кішанёвая расчоска. Кішанёвы ліхтарык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)