кіта́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кіта́ец кіта́йцы
Р. кіта́йца кіта́йцаў
Д. кіта́йцу кіта́йцам
В. кіта́йца кіта́йцаў
Т. кіта́йцам кіта́йцамі
М. кіта́йцу кіта́йцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кіта́ец,

гл. кітайцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кита́ец кіта́ец, -та́йца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіта́йцы, ‑аў; адз. кітаец, ‑тайца, м.; кітаянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. кітаянкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Кітая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)