Кі́сці 1 ’кутасы’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кісці 2.

Кі́сці 2 ’суквецці’ (Сцяшк.). Гл. кіста.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кі́сць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. кі́сць кі́сці
Р. кі́сці кі́сцей
кі́сцяў
Д. кі́сці кі́сцям
В. кі́сць кі́сці
Т. кі́сцю кі́сцямі
М. кі́сці кі́сцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перадпле́чча, -а, мн. -ы, -аў н.

Частка рукі ад локця да кісці.

|| прым. перадплечавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запя́сце, -я, мн. -і, -яў, н.

Частка кісці рукі паміж перадплеччам і пясцю.

|| прым. запя́сцевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дало́нь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Унутраны бок кісці рукі.

Закрыць твар далонямі.

|| памянш. дало́нька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек.

|| прым. дало́невы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запя́сце, ‑я, н.

Частка кісці рукі паміж перадплеччам і пясцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згіна́льнік, ‑а, м.

Мышца, якая згінае суставы. Згінальнік кісці. Згінальнік пальца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́сцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кісці (у 1 знач.). Кісцевы сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́ручы, ‑аў; адз. няма.

1. Гіст. Частка брані або лат, якая ахоўвала рукі ад локця да кісці.

2. Парчовыя нарукаўнікі ў адзежы свяшчэннаслужыцеляў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадпле́чча, ‑а, н.

1. Частка рукі ад локця да кісці. Левае перадплечча.

2. Частка пярэдняй нагі пазваночных жывёл ад плечавога сустава да лапы (капыта).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)