кіслі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кіслі́чны |
кіслі́чная |
кіслі́чнае |
кіслі́чныя |
| Р. |
кіслі́чнага |
кіслі́чнай
кіслі́чнае |
кіслі́чнага |
кіслі́чных |
| Д. |
кіслі́чнаму |
кіслі́чнай |
кіслі́чнаму |
кіслі́чным |
| В. |
кіслі́чны (неадуш.) |
кіслі́чную |
кіслі́чнае |
кіслі́чныя (неадуш.) |
| Т. |
кіслі́чным |
кіслі́чнай
кіслі́чнаю |
кіслі́чным |
кіслі́чнымі |
| М. |
кіслі́чным |
кіслі́чнай |
кіслі́чным |
кіслі́чных |
Крыніцы:
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кіслі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да кісліцы.
2. у знач. наз. кіслі́чныя, ‑ых. Сямейства травяністых раслін, да якога адносіцца кісліца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кіслі́ца, -ы, ж.
Травяністая расліна з белымі кветкамі, у лісцях якой знаходзіцца шчаўевая кіслата.
|| прым. кіслі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)