кісло́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кісло́тны кісло́тная кісло́тнае кісло́тныя
Р. кісло́тнага кісло́тнай
кісло́тнае		 кісло́тнага кісло́тных
Д. кісло́тнаму кісло́тнай кісло́тнаму кісло́тным
В. кісло́тны (неадуш.)
кісло́тнага (адуш.)		 кісло́тную кісло́тнае кісло́тныя (неадуш.)
кісло́тных (адуш.)
Т. кісло́тным кісло́тнай
кісло́тнаю		 кісло́тным кісло́тнымі
М. кісло́тным кісло́тнай кісло́тным кісло́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шчо́лачна-кісло́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шчо́лачна-кісло́тны шчо́лачна-кісло́тная шчо́лачна-кісло́тнае шчо́лачна-кісло́тныя
Р. шчо́лачна-кісло́тнага шчо́лачна-кісло́тнай
шчо́лачна-кісло́тнае		 шчо́лачна-кісло́тнага шчо́лачна-кісло́тных
Д. шчо́лачна-кісло́тнаму шчо́лачна-кісло́тнай шчо́лачна-кісло́тнаму шчо́лачна-кісло́тным
В. шчо́лачна-кісло́тны (неадуш.)
шчо́лачна-кісло́тнага (адуш.)		 шчо́лачна-кісло́тную шчо́лачна-кісло́тнае шчо́лачна-кісло́тныя (неадуш.)
шчо́лачна-кісло́тных (адуш.)
Т. шчо́лачна-кісло́тным шчо́лачна-кісло́тнай
шчо́лачна-кісло́тнаю		 шчо́лачна-кісло́тным шчо́лачна-кісло́тнымі
М. шчо́лачна-кісло́тным шчо́лачна-кісло́тнай шчо́лачна-кісло́тным шчо́лачна-кісло́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

осно́вный​I хим. асно́ўны;

протра́вы осно́вные и кисло́тные пратра́вы асно́ўныя і кісло́тныя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аста́так, ‑тку, м.

1. Частка чаго‑н., якая засталася нявыкарыстаная, незатрачаная. [Пятровіч:] — І хоць твайму ён [Зарэчны] сэрцу міл, Збяры ў душы астаткі сіл, Развей апошняе сумненне. Бачыла. Тады мы падыходзілі да кухні са сваім посудам — хто з бляшанкай, а хто з чыгунком .., — і повар раздаваў астатак ежы. Чыгрынаў.

2. звычайна мн. (аста́ткі, ‑аў). Тое, што яшчэ збераглося, уцалела (ад разбурэння, гібелі і пад.). Мы скінем з дарогі астаткі гнілога. Колас. Мільгаюць бярозы — астаткі даўнейшых прысад. Гілевіч. // Сляды чаго‑н. мінулага, зніклага. Адбыўся Зосін расказ пра тыя справы, што назаўсёды .. адагналі ад Галены астаткі ўсялякай няпэўнасці наконт аднаго чалавека. Чорны.

3. толькі мн. (аста́ткі, ‑аў). Адходы якога‑н. вытворчага працэсу. Кіслотныя астаткі.

4. толькі адз. Апошняя частка чаго‑н. Астатак адпачынку. Астатак даўгу. □ Што ж яна [Вера] скажа? Гэтае пытанне не вылазіла ў яго [Мікалая] з галавы ўвесь астатак дня і назаўтра да абеду. Дамашэвіч.

•••

Да (без) астатку — поўнасцю, цалкам.

На астатку — пад канец, напаследак; пры развітанні. Пасланец.. сказаў на астатку: «Сустрэнемся на барыкадах». Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)