кіры́ліцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кіры́ліцкі |
кіры́ліцкая |
кіры́ліцкае |
кіры́ліцкія |
| Р. |
кіры́ліцкага |
кіры́ліцкай
кіры́ліцкае |
кіры́ліцкага |
кіры́ліцкіх |
| Д. |
кіры́ліцкаму |
кіры́ліцкай |
кіры́ліцкаму |
кіры́ліцкім |
| В. |
кіры́ліцкі (неадуш.)
кіры́ліцкага (адуш.) |
кіры́ліцкую |
кіры́ліцкае |
кіры́ліцкія (неадуш.)
кіры́ліцкіх (адуш.) |
| Т. |
кіры́ліцкім |
кіры́ліцкай
кіры́ліцкаю |
кіры́ліцкім |
кіры́ліцкімі |
| М. |
кіры́ліцкім |
кіры́ліцкай |
кіры́ліцкім |
кіры́ліцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кіры́ліцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кірыліцы, напісаны кірыліцай. Кірыліцкае пісьмо. Кірыліцкія помнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кіры́ліца, -ы, ж.
Адна з дзвюх стараславянскіх азбук, якая лягла ў аснову рускага, беларускага, украінскага і іншых алфавітаў.
К. і глаголіца.
|| прым. кіры́ліцкі, -ая, -ае і кіры́лічны, -ая, -ае.
Кірыліцкае пісьмо.
Кірылічныя пісьмовыя помнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кіры́лічны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і кірыліцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)