Verbum

Кірпі́ч ’цэгла’ (Бяльк.). Праз рус. кирпич з тат. керпич ’цэгла, сырэц’ (Шанскі, 2, 136).

Кірпі́чны ’карычневы’ (Мат. Гом.). Гл. кірпіч.

Кірпічы́на ’цагліна’ (Сл. паўн.-зах., Нар. словатв.). Гл. кірпіч.

Кірпі́чча ’цэгла’ (Касп., Мат. Гом., З нар. сл.). Гл. кірпіч.