кірказо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кірказо́н кірказо́ны
Р. кірказо́ну кірказо́наў
Д. кірказо́ну кірказо́нам
В. кірказо́н кірказо́ны
Т. кірказо́нам кірказо́намі
М. кірказо́не кірказо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кірказо́н, -ну м., бот. кирказо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кірказо́н, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна або дрэвападобная ліяна сямейства кірказонавых з сэрцападобным лісцем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кирказо́н бот. кірказо́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)