кіргі́з

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кіргі́з кіргі́зы
Р. кіргі́за кіргі́заў
Д. кіргі́зу кіргі́зам
В. кіргі́за кіргі́заў
Т. кіргі́зам кіргі́замі
М. кіргі́зе кіргі́зах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кіргі́з,

гл. кіргізы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кирги́з кіргі́з, -за м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіргі́зы, ‑аў; адз. кіргіз, ‑а, м.; кіргізка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. кіргізкі, ‑зак; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Кіргізскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)