кіргі́з

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кіргі́з кіргі́зы
Р. кіргі́за кіргі́заў
Д. кіргі́зу кіргі́зам
В. кіргі́за кіргі́заў
Т. кіргі́зам кіргі́замі
М. кіргі́зе кіргі́зах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кіргі́з,

гл. кіргізы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіргі́з м. Kirgíse m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кирги́з кіргі́з, -за м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kirgiz

м. кіргіз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кіргі́зы, ‑аў; адз. кіргіз, ‑а, м.; кіргізка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. кіргізкі, ‑зак; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Кіргізскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kirgíse

m -n, -n кіргі́з, кыргдз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Манас (герой кіргіз. эпасу) 6/603

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Kyrgyz

[kɪrˈgi:z]

n., pl. -ghiz or -ghizes

1) кіргі́з -а m.

2) кіргі́ская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Іваноў П. П. (кіргіз. архітэктар) 5/584—585 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)