кірасі́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кірасі́р |
кірасі́ры |
| Р. |
кірасі́ра |
кірасі́раў |
| Д. |
кірасі́ру |
кірасі́рам |
| В. |
кірасі́ра |
кірасі́раў |
| Т. |
кірасі́рам |
кірасі́рамі |
| М. |
кірасі́ру |
кірасі́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кірасі́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кірасіра, належыць яму. Кірасірскі мундзір. Кірасірскі палаш. // Які складаецца з кірасіраў. Кірасірскі полк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)