Кірасіра каска 4/522 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кірасі́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кірасі́р кірасі́ры
Р. кірасі́ра кірасі́раў
Д. кірасі́ру кірасі́рам
В. кірасі́ра кірасі́раў
Т. кірасі́рам кірасі́рамі
М. кірасі́ру кірасі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кірасі́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кірасіра, належыць яму. Кірасірскі мундзір. Кірасірскі палаш. // Які складаецца з кірасіраў. Кірасірскі полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)