кі́пцік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кі́пцік кі́пцікі
Р. кі́пціка кі́пцікаў
Д. кі́пціку кі́пцікам
В. кі́пцік кі́пцікі
Т. кі́пцікам кі́пцікамі
М. кі́пціку кі́пціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кі́пцік м., уменьш.-ласк.

1. когото́к;

2. ногото́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кі́пцік, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да кіпець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіпцю́р і капцю́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Востры загнуты рагавы прыдатак на пальцах птушак, многіх паўзуноў і млекакормячых.

2. Пазногаць (разм.).

◊

Паказаць кіпцюры — пра пагрозу.

Трапіць у кіпцюры каму — аказацца, быць пад уладай каго-н.

|| памянш. кі́пцік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. кі́пцікавы, -ая, -ае.

|| прым. кіпцю́рны, -ая, -ае і капцю́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

когото́к уменьш. кіпцюро́к, -рка́ м., кі́пцік, -ка м.;

◊

когото́к увяз — всей пти́чке пропа́сть посл. кіпцюро́к ушчамі́ўся — усёй пту́шцы гі́нуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)