кіпрыё́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кіпрыё́тка кіпрыё́ткі
Р. кіпрыё́ткі кіпрыё́так
Д. кіпрыё́тцы кіпрыё́ткам
В. кіпрыё́тку кіпрыё́так
Т. кіпрыё́ткай
кіпрыё́ткаю		 кіпрыё́ткамі
М. кіпрыё́тцы кіпрыё́тках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кіпрыётка,

гл. кіпрыёты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіпрыёты, -аў, адз. -ёт, -а, М -ёце, м.

Жыхары Рэспублікі Кіпр.

|| ж. кіпрыётка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. кіпрыёцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

киприо́тка кіпрыётка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіпрыёты, ‑аў; адз. кіпрыёт, ‑а, М ‑рыёце, м.; кіпрыётка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. кіпрыёткі, ‑так; ж.

Насельніцтва Кіпра, якое складаюць грэлі і туркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)