кінка́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кінка́н кінка́ны
Р. кінка́на кінка́наў
Д. кінка́ну кінка́нам
В. кінка́н кінка́ны
Т. кінка́нам кінка́намі
М. кінка́не кінка́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кінка́н м., бот. кинка́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кінка́н, ‑а, м.

Пладовае дрэва або куст сямейства рутавых, які пашыраны ва Усходняй Азіі. Японскі кінкан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кинка́н бот. кінка́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)